tajemnica
smutek
urok
religia
obiekt
dopełnienie
więzienie
wolność
wybór
pierwsze wejrzenie
dojrzałość
potrzeby
chłód
brak
dzieciństwo
rytm
euforia
Trzy opozycje miłości wg psychoanalizy:
1. miłość dziecięca - miłość dojrzała. Kocha się z pobudek infantylnych, a jednocześnie z dojrzałych potrzeb ludzi dorosłych. Miesza się w miłości realność z fantazją i przenoszeniem do teraźniejszości obrazów relacji z dzieciństwa.
2. miłość - nienawiść. "Miłość pozostaje zawsze w dynamicznej równowadze ze swoją antytezą". Ambiwalencja jest w relacji niezbędnie potrzebna.
3. miłość narcystyczna - miłość do obiektu. Związek, żeby go można było nazwać zdrowym powinien być pod pewnymi względami frustrujący. Narcyz tego, jak żadnej innej ambiwalencji, znieść nie może. Trwała relacja potrzebuje zatem równoważyć miłość własną miłością do obiektu.
We wszystkich powyższych rozchodzi się o proporcje, które sprawiają, że każdy ma inaczej i że coś (czyli miłość) jest mniej lub bardziej narażone na zupełne popsucie. Większa podatność na popsucie = za dużo miłości dziecięcej (czyli miłowania fantazji) + za dużo narcystycznej (czyli miłowania siebie) + za mało antytezy (czyli zgody na frustrację). Mamy tu jak widać do czynienia z naukami ścisłymi: chemią, matematyką i fizyką.
cytat i w ogóle przytoczenie: Piotr Drozdowski
surrealizm część I
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz